Vengma, hiç bir partinin borazanı değildir. Hiç bir partinin düşmanı da değidir. Kürt partilerinin doğru politikalarını destekler, yanlış politikalarını eleştirerek yol göstermeye çalışır.

Katil ile Çay İçmek

Azad Sağnıç // Aytekin Yılmaz’ın çoğunlukla anılarından ve tanıklığından oluşan YOLDAŞINI ÖLDÜRMEK adlı kitabını bir solukta okudum.
Kitap ile ilgili birçok kişiden, çok şeyler dinlemiştim.

İstinasız herkesin hem fikir olduğu husus “çok cesurca yazılmış bir kitap” olması.

Bence çok cesur olmasa da cesurca yazılmış.
Neden çok cesurca değil de, sadece cesurca yazılmış diye bir soru akla gelebilir.
Alt paragrafta izah etmeye çalışacağım.
TC mahkemelerinde adil yargılanmayı isteyen, cezaevi koşullarının insani normlara uygun biçimde dizayn edilmesi için açlık grevi  ve benzeri eylemlerle tepki gösteren sol siyasi hareketler, kitaptan anlaşıldığı kadarıyla kendi iç işleyişlerinde SS mahkemeleri
ve subaylarından geri kalmayan uygulamaları yoldaşlarına hak görmüşler.
Yargıç, iddia makamı, gardiyan, ihbarcı ve infazcının aynı ekip olması ve hiçbir şekilde suçlananın kendisini savunmasına izin verilmediği, infaz kararının çok önceden verildiği anlaşılıyor.
Kitap ile ilgili söylenecek çok şey var.
Çünkü bilmek istemediğimiz, görmek istemediğimiz, unutulmasını istediğimiz, dahası kendimize (Sol örgütlere) yakıştırmak istemediğimiz, birçok detayı okuyucuyu tokatlayarak hafızalarda yeniden canlandırıyor. YOLDAŞINI ÖLDÜRMEK kitabı yüzleşmek için mutlaka okunmalı.
Aytekin kitabında cesurca cinayetlerin üzerine giderken katillerin isimlerini yazma konusunda cesur davrandığını düşünmüyorum.
Aytekin’in kitabından anladığımız kadarıyla cinayetleri işleyenler şimdi aramızdalar.
Katillerin bizlerden birileri gibi dolaştığını anlamak mümkün.
Belki de, kahramanca dolaşıyorlardır kim bilir?
Peki, bu bize haksızlık değil mi?
Onlarla, onları bilmeden selamlaşmamız.
İşletiyorlarsa kafe’lerinde çay içmemiz, yönetiyorlarsa bir sivil toplum kuruluşunda onlarla gündemi tartışmamız.
Kim bilir belki evlerimizde ağırladığımız hayatımıza bir şekilde dokunan bu katillerle bilmeden bir arada olmak haksızlık değil mi?
Belki yaptıklarından pişmanlık duyuyorlardır. Bu pişmanlıkları onları gizlemek için yeterlimi? Hiç sanmıyorum!
679 hafta devletin işlediği faili meçhul cinayetler yargısız infazlar ve kaybetmeler üzerine Galatasaray Lisesi önünde toplanan Cumartesi annelerinin haklı eylemleri bir yanıyla eksik ve gölgelenmiş olmuyor mu?

Yoldaşları tarafından öldürülen çocukların annelerinin, çocuklarının katillerini bilme hakkı yok mu?
Faili meçhul veya faili bilinen ancak sistem ya da yoldaşları tarafından korunan katillerin cezalandırılmasını istemek aynı zamanda sistemi de mahkûm etmek değil midir?
Özetle, cesurca yazılmış çünkü örgüt isimlerini tek tek yazmış.
Çok cesurca değil, çünkü katilerin isimleri yok.

Aytekin işlenen örgüt içi infazları maalesef -Fail-i Meçhul-‘a bırakmış !…

 

1 Yorum
  1. Vaner Alkac diyor

    Eleşriri haklı. Ama bu denli sessizliğin içinde Aytekin’in çığlığı da çok önemli. Eksik mi? Evet. Çünkü Aytekin hala bir yanıyla stalinist köylü hareketini geleceğin inşa edeni olarak görmekten vaz geçmemiş.
    Oysa gelinen noktada köylü hareketi köylü kurnazlığı ile LEJYONERleşmiş ve hiçbir ilke tanımayacağını göstermiştir. Heryanı istihbarat örgütlerince teslim alınmış yapının ABD timi haline gelmesi parayı verenin elinde kaldığının da bir göstergesi. Öyle geliyor ki fiili olarak yolunu ayırsa bile düşünsel olarak dönüşüm yaşanmadığı için “YOLDAŞLARINI” ihbar etmek istememiş.

Vaner Alkac adlı kişiye yanıt verin
Yanıtı İptal Et

E-posta hesabınızı yayınlanmıyoruz

3 + four =

Kullanıcı deneyiminizi artırmak için çerezler kullanıyoruz. Sorun yok, rahat olun. Size özel herhangi bir bilgiyi yayınlamıyor ya da paylaşmıyoruz. Anladım, sorun yok Daha Fazla